Kunst als middel tegen ongelukkig zijn
Gelezen in Het Accent
In Het Accent van januari kon je al kennismaken met Kris Stroobants, oprichter en dirigent van symfonisch orkest Frascati Symphonic uit Leuven. In deze blog leer je meer over de doelen van Frascati zelf en over Kris zijn idee van geluk.
Tekst: Jolien Vandeven, coverfoto: Herman Demarsin
Kris: “Frascati is opgericht om jonge professionele musici de kans te bieden om hun beroep te leren. Maar omdat zonder subsidies te kunnen realiseren moet je inkomsten genereren. Vandaar dat we natuurlijk ook optredens geven. We gaan daarvoor alleen voor de hoogste kwaliteit. En we gebruiken ook regelmatig nieuwe technologieën in onze voorstellingen (zoals je kan lezen in Het Accent van januari, red.).”
Daarnaast wil Kris met Frascati Symphonic beantwoorden aan een noodzaak in onze maatschappij: de nood aan kunst. Want kunst wordt meer en meer gemarginaliseerd. Net zoals onze voeling met onszelf.
Kris: “Soms lijkt het alsof er maar twee zaken op tv zijn: sport en miserie. Daardoor worden we meer en meer afgestompt van onszelf. We komen niet meer in contact met onze eigen gevoelens, we denken te weinig na over de vraag ‘wie ben ik?’. Zowel in de media als in ons onderwijs is daar geen focus voor. Die grote leegte wil ik vullen.”
“Muziek heeft een positief effect op je emotionele ontwikkeling”
Voor Kris start die basis al bij jonge kinderen. Daarom is hij momenteel bezig om samen met de Leuvense scholen te bekijken hoe ze vanaf het eerste leerjaar samenzang kunnen toevoegen aan het lessenpakket.
Kris: “Er zijn huizen vol met studies die aantonen dat het beoefenen van muziek een positief effect heeft op je neurologische hersenontwikkeling en je emotionele ontwikkeling. En dan breng ik het sociale aspect nog niet in rekening. Door samen te zingen leer je terug naar elkaar te luisteren, met elkaar rekening te houden, een ander aan te voelen en op een ander te wachten. Daar heeft onze maatschappij nu meer dan ooit nood aan.”
“Als je het kan voelen, dan is het kunst, als je erover na moet denken, is het geen kunst”
(c) Herman Demarsin
Maar het gaat nog verder. Muziek is een belangrijk onderdeel van ons geluk in het algemeen.
Kris: “Al van jongsaf wordt ons aangeleerd om onze gevoelens opzij te zetten. Als kind wil je bijvoorbeeld gaan spelen maar zegt je ouder of de leerkracht dat je moet blijven zitten. Een kind gaat dan zijn eigen gevoel opzijzetten om te voldoen aan de wens van zijn ouders of leerkrachten. Het is immers van die volwassenen dat je als kind om liefde vraagt. Het gevolg is dat nog heel weinig mensen voor zichzelf denken: de leider zal hen wel zeggen wat ze moeten doen. We leren met andere woorden niet meer om ons gevoel te volgen. Het gevolg is ook dat mensen onbewust gaan geloven dat ze niets waard zijn. Zo krijg je problemen zoals hebzucht en schone schijn. Ik geloof dat iedereen an sich perfect is, maar je moet er wel zelf de juiste betekenis aan geven. Kunst en muziek kunnen ons daar terug mee in contact brengen. Want zonder onze gevoelens, verliezen we eigenlijk de helft van ons bestaan. En dat moet geen kunst met een grote K zijn. Als je het kan voelen, dan is het kunst, als je erover na moet denken, is het geen kunst.”
Kris: “Hetzelfde geld voor de geluksvraag. Mensen vragen zich vaak af ‘hoe kan ik gelukkig zijn?’. Voor mij is het antwoord heel simpel: je moet weten wat je passies zijn en die uitvoeren. Daar is een groot maatschappelijk probleem ontstaan. Je wordt namelijk gedwongen om geld te verdienen. Maar als je dat niet doet met je passie, dan ben je per definitie al ongelukkig. Tel daar nog eens de huidige economische realiteit bij die ervoor zorgt dat er nog minder ruimte is voor passies en je wordt alleen nog ongelukkiger … En de remedie is kunst. Niet de losgerukte kunst van veel te dure schilderijen maar bijvoorbeeld de schoonheid van een boswandeling. Kunst die je terug leert voelen. Muziek is een van de manieren om dat te leren. En daar wil ik als ik kan een verschil maken.”
“De essentie van het verhaal is je passies volgen”
“Het is zelfs mijn levensmotto: ik doe alleen wat ik graag doe en de rest is tijdsverspilling. Er is wel één grote voorwaarde: je moet er in geloven. Als je niet gelooft in je passie en je denkt dat je het niet kan, dan heeft het geen zin. Toen ik Frascati oprichtte, had ik geen enkele speciale verwachting. Verwachtingen maken je immers weer ongelukkig. Ik voelde gewoon dat ik dat moest doen. Ik geloofde wel dat ik het kon. Ik geloof in concept van Frascati, dat we mensen moeten bewust maken dat er meer is dan redeneren en geld verdienen. Dat de essentie van het verhaal je passies volgen is."
(c) Herman Demarsin
“Op het einde van je leven maakt het niet uit hoeveel auto’s je hebt gehad, hoeveel huizen, hoeveel reizen zelfs”, gaat Kris verder. “Op het einde stel je jezelf drie vragen: heb ik toegelaten dat iemand van mij hield, heb ik van anderen gehouden en vooral: heb ik van mezelf gehouden? En als je dan je passies uitvoert dan kan je al een interessant en gelukkig leven leiden. Om dat te doen moet je in contact komen met je gevoel. En dat proberen wij met Frascati te faciliteren, met onze concerten, met onze projecten, met onze educatie. Dat is mijn passie.”
