Gebeten door lezen
Artikel verscheen eerder in Leest! tekst: Laura Huygen
Altijd opnieuw hoor je klachten over het dalende taal- en leesniveau van kinderen. De plaatselijke Davidsfonds-afdeling in Aalbeke blijft niet bij de pakken zitten en steekt de handen uit de mouwen. Zo ontstonden eind 2020 de Leeswolven.
Honger naar meer
Het klinkt misschien gevaarlijk, maar bijten doen ze niet. Ze zetten hun tanden alleen in boeken die ze met haar en huid verscheuren. Initiatiefnemer Stefaan Desremault en leeswolven Lander, Laurian, Merel, Lucas en Lainey vertellen maar al te graag over hun doen en laten.
Lander: “We lezen veel.”
Lucas: “En van wat we lezen vullen we een online formulier in.”
Laurian: “Daar staan vragen in, bijvoorbeeld: vond je het boek leuk? Waarover ging het boek? Stonden er leuke tekeningen bij?”
Merel: “We kiezen zelf welk boek we lezen.”
Lainey: “Of via de meester. Die zet boeken klaar in de klasbib en vraagt wie welk boek wil lezen. Dan steek je je vinger in de lucht bij het boek dat je wil.”
Samen schrijven aan het verhaal
De roedel Leeswolven telt op dit moment 64 kinderen die regelmatig lezen en nadien een evaluatieformulier invullen. Dit jaar lazen de wolven samen al meer dan 160 boeken. “Sommigen lezen maar één boek, anderen vijf of zes”, vertelt Stefaan. “Er werken vier scholen mee aan dit project. Vooral kinderen van het vijfde of zesde leerjaar doen mee. We vragen hen waarom ze een boek leuk vinden. Of net niet. En sommigen hebben zelfs schrijfambities.”
Lucas: “Ik heb al een boek geschreven.”
Lander: “En ik ben aan eentje bezig!”
Stefaan: “En dan zeg ik ‘stuur het maar eens door’, maar ik krijg het niet altijd.” (lacht)
Een goed boek is spannend
Stefaan: “In het formulier dat ze na het lezen van elk boek moeten invullen, is een van de vragen: hoeveel punten geef je het boek? Ik zie dat dezelfde boeken vaak dezelfde quotering krijgen. Als één kind een bepaald boek een zes geeft, dan zijn er gegarandeerd vijftien anderen die het dezelfde score geven.”
Laurian: “Ik las eigenlijk nog nooit een boek dat ik niet leuk vond… Maar ik denk nu wel vaker na als een boek uit is: wat vond ik er eigenlijk van?”
Lainey: “Ik vind het belangrijk dat het goed afloopt. Ik wil met een fijn gevoel dat boek kunnen dichtdoen.”
Lucas: “Voor mij moet een goed boek spannend zijn. De eerste pagina’s zijn soms zo saai dat ik het opgeef en een ander boek pak. Als boeken direct spannend zijn, blijf je lezen.”
Merel: “Ik vind het wel leuk als er verschillende emoties in een verhaal zitten. En als er een open einde is, want dan kan je zelf nog verder denken. Wat zou er nog gebeuren? Dat doe ik graag.”
Lander: “Als ik thuis zelf boeken kies, vind ik het wel leuk dat alles weer goedkomt. Ook bij boeken over de oorlog. Dat is natuurlijk een beetje anders, maar wel leuk om te lezen. Ik vind de oorlog superfascinerend, maar het is niet goed wat er toen gebeurde.”
Ruimte voor verbetering
De Leeswolven lopen als een trein, maar er is altijd ruimte voor verbetering. Dat zegt ook Pierre Ruysschaert van Davidsfonds Aalbeke. “We zouden ze eigenlijk vaker bijeen moeten krijgen en een besprekingsmoment organiseren. Dan kunnen ze wat ze invullen op hun formulieren ook eens met elkaar bespreken. Alle ideeën zijn welkom!”
