Maak kennis met … Sam Vanallemeersch
Een nieuw cultuurjaar betekent een nieuwe Cultuurgids met een nieuw campagnebeeld. En wat voor één! Illustrator Sam Vanallemeersch zorgde voor een cover en binnenillustraties die aansluiten bij ons jaarthema ‘schatten’. We zijn erg trots op het resultaat en laten daarom graag alle beelden én schetsen zien. Intussen geeft Sam wat toelichting.
Tekst: Michele Wouters
Je blijft nieuwe dingen ontdekken in het campagnebeeld. Waarom heb je gekozen voor dit beeld?
Sam: “Een schetsproces beschrijven is niet makkelijk. Tekenen kan je nu eenmaal niet in woorden vatten. Ik ga bij dit soort beelden altijd uit van een sterk vervlochten geheel met ‘onnozele’ clichés, zoals het sleutelgat als overkoepelende vorm en een vlindervanger als uitgangspunt. Het soort beelden dat je op filmaffiches ziet of vroeger op hoesjes van games. Alles in het beeld is uitgekozen met het thema in gedachte, maar wel niet superbewust. Ik ben heel vormelijk ingesteld, dus je moet niet te veel diepgang zoeken.”
Wat voor reiziger ben jij?
“Ik vind het idee van reizen vaak leuker dan de uiteindelijk daad. Dus ik doe het niet vaak. Maar ik heb wel honderden fotoboeken over verre landen in de kast. Ik ben een huismus die liever achter een tekentafel plakt en als ik uiteindelijk op reis ben, zit ik meestal te tekenen. Luiheid en een gebrek aan zin voor planning spelen ook wel een rol. Als ik eropuit trek, ben ik het meest geïnteresseerd in het lokale normaal, zoals een plaatselijke supermarkt, meer dan in musea en natuur.”
Actualiteit & zingeving
We zien vier verschillende figuren rond een oosterse lamp, zoekend naar waarheid en betekenis. Heb je een levensmotto waar je aan vasthoudt?
“Mijn motto is mottoloos. Ik kan mij toch nergens aan houden. Ik verbaas mij over mensen die dat wel kunnen. Ik denk wel dat de tien geboden een redelijk goed begin zijn om geen klootzak te worden.”
Als je terug zou kunnen gaan naar het verleden, welk advies zou je jezelf geven?
“Een beetje liever en meegaander zijn. Soms zelfs een beetje veel. Nu nog eigenlijk.”
Wie zijn jouw favoriete geschiedkundige figuren of kunstenaars?
“Goh, uiteindelijk word je door zoveel zaken uit het verleden beïnvloed. Ik ben wel fan van kunstenaars als Gustave Doré, Duchamp en Van Eyck. Geschiedkundige figuren … Als Rome eruitzag zoals in de televisieserie I, Claudius, dan lijken alle mensen van toen een compleet krankzinnige bende waar je vooral niet moest bij blijven eten, dus enorm leuk.”
Naar welke muziek luister je graag?
“Ik luister het liefst naar elektronica uit de ondertussen opgedoekte Rephlex-stal, Kool Keith’s honderd alter-ego’s en vooral heel veel Frank Zappa, al steken zijn puberale teksten mij de laatste jaren wel wat de keel uit. Dus dan eerder zijn orkestraal en tekstloos werk. Ik luister vooral niet naar Nederlandstalige popmuziek of folk. Bob Dylan maakt me bloednerveus en vijf minuten Radio 1 zijn er vijf te veel. Het wilt daarom niet zeggen dat er niks interessant gebeurt in Vlaanderen of België op gebied van muziek, kijk maar naar een label als Stroom, WeMe of muzikanten als Hiele, Milan W of Mauro Pawlowski.
Romans, literatuur & taal
Als je nog maar één boek zou mogen lezen voor de rest van je leven, welk boek zou dat zijn?
“Dat is zo’n lievelingskleurvraag waar ik de wubbes van krijg … Het verdriet van Vlaanderen! Haha, nee. Ik herlees nooit boeken. Maar De hermetische garage van Moebius is zo’n soort fetish waarmee je me mag begraven. Dat was een absolute gateway toen ik veertien jaar was en is dat gebleven. Een semi-volledig geïmproviseerde strip die zo psychologisch vreemd en grappig is en zo goed getekend, met honderden verwijzingen naar alles en niks, dat je ernaar blijft grijpen. Het lijkt ook bij elke herlezing een beetje te transformeren. Het is een echte klassieker en nog geen spat verouderd. Ik zou bijna zeggen: verplicht voer! Maar ik ben helaas pindakaas niemands baas.”
Ging je als kind op zoek naar schatten op de zolder of in de tuin?
“Ik weet dat ik ooit een (in mijn ogen) geweldig speelgoedpistool had gekregen van een neef en dat mijn moeder dat na het familiebezoek meteen had geconfisceerd op de terugweg naar huis. Mijn ouders, katholieke post-mei 68ers, waren zeer gekant tegen wapens als speelgoed. En ik kan me nog herinneren dat ik jaren naar dat pistool heb gezocht. In elk hoekje van ons huis. Ik kwam dan wel andere zaken tegen in de kamers van mijn huisgenoten, waarover ik maar niet zal beginnen, want het speelde zich eerder in de vleselijke sector af, dus het was wel een interessante zoektocht.”
Wat zou je adviseren om kinderen meer aan het lezen te krijgen?
“Als kinderen meer aan het lezen moeten worden gebracht, moeten ze vooral niet behandeld worden als mentaal incapabele wezens met ADHD die continu behoefte hebben aan smileys, multimediale zooi, slecht vertaalde boeken en rommelig getekende strips. Zelf las ik vroeger alles, maar dan ook alles dat mijn pad kruiste. Het liefst zo bizar mogelijk. Het goede was ook dat ik vooral niet alles mocht lezen van mijn ouders, dus dat maakte het alleen maar spannender. Ik heb zelf een dochter van zeven en heb het er ook al vaak moeilijk mee om haar aan het lezen te krijgen. Vaak kiest ze voor dezelfde soort troep waar ik de pest aan heb. Ik ben al blij dat ze tenminste leest, dus ik laat haar maar doen. Maar soms vraag ik me af of een brede interesse niet even belangrijk is als lezen: tekenen, in een boom klimmen, een black metal groep op je negen jaar beginnen of zelfs kantklossen… Ervaring mag volgens mij niet onderdoen aan de af te kruisen leeslijst.
Nog een gouden tip aan ouders: kinderen kopen zelf geen iPad, dus niet klagen achteraf. Dit geldt trouwens ook voor trampolines….
Wil je meer werk zien van Sam Vanallemeersch? Surf nu naar zijn website.
Benieuwd naar de Davidsfonds Cultuurgids? Download de digitale versie of vraag een gratis papieren exemplaar aan via cultuurgids@davidsfonds.be.
