Voor jou getest: ‘De Collectie (1), Highlights for a Future’ in S.M.A.K.
Cultuur beleven in familieverband is geweldig, maar niet altijd even evident. Gelukkig pakken heel wat musea uit met een plezant familieaanbod dat zowel jong als oud boeit. Zo ook het S.M.A.K., dat vijf routes voor het hele gezin uitstippelde door De Collectie (1), Highlights for a Future. Davidsfonds Academie deed er nog een schepje bovenop met een echte kunstenaarsworkshop achteraf.
Tekst: An Dodion, foto's: Philippe Coolen
Met zevenendertig waren ze: enthousiaste (groot)ouders en (klein)kinderen die op donderdag 29 augustus stonden te popelen om op verkenning te gaan in S.M.A.K. tijdens de familiedag van Davidsfonds Academie.
“Dit is echt iets wat ik heel bewust aan mijn kleinkinderen wil meegeven,” zegt een van de enthousiaste volwassenen. “Stilstaan bij dingen die er écht toe doen, hen laten proeven van kunst, muziek, wetenschap … En zelf geniet ik er ook van!” Deze dame neemt samen met haar dochter en zes van haar kleinkinderen deel aan de zomerse familiedag.
De hal van het museum loopt stilaan vol. De expo rond 20 jaar S.M.A.K. heeft duidelijk veel succes. Intussen krijgen onze deelnemers een badge met daarop vlinders of lieveheersbeestjes. Ze wachten vol ongeduld op de gidsen die hen door de tentoonstelling zullen leiden. En daar zijn ze: twee jongedames die de kinderen – maar ook de volwassenen – meteen op hun hand hebben. We vertrekken op tocht door de wonderlijke expo: tweehonderd werken nemen ons mee in het labyrint van de hedendaagse kunst.
Wijntje?
De eerste ruimte met de installatie interminável van Artur Barrio is meteen een voltreffer. Op een ondergrond van gemalen koffie – “Ruik maar eens?” – en in gedempt licht wandelen we door een parallel universum met enkele herkenbare elementen zoals een stapel broden, een sofa, flessen wijn, maar even goed bevreemdende, ondefinieerbare elementen. “De installatie is een situatie, een moment dat in beleving de werkelijkheid en de kunst dichter samenbrengt,” klinkt het. Met onze voeten maken we tekeningen of letters in de koffie, we laten onze eigen afdruk achter in het ‘kunstwerk’, net als zovele andere bezoekers die op de muren schreven, brood verkruimelden, zelfs een glas wijn dronken of een dutje deden in de sofa.
Ook de tweede zaal verrast: tussen matrassen, reistassen en half leeggedronken flesjes water hangen topwerken uit de Cobrabeweging van o.a. Alechinsky, Claus en Appel. Deze zaal verwijst naar de toestand waarin duizenden vluchtelingen vandaag moeten leven, maar in de confrontatie met de prijzige schilderwerken is ze ook een reflectie over kunst: wat is de waarde ervan tegenover de waarde van een mensenleven?
Rommelkunst
Enkele zalen en een trap verder staan we voor een reuzehoge stapel borden, die lijkt te wankelen onder zijn eigen gewicht en waar we op een veilige afstand rondjes rond lopen. Volgens een van de jongens is dit ‘rommelkunst’. Andere kinderen vinden het dan weer ‘cool’.
Op diezelfde eerste verdieping hollen de kinderen recht naar een centrale Afrikaanse hut. Onder het strooien afdak vinden we een amalgaam van voorwerpen: antilopenbotten, kokosnoten, een pop, een kanariegeel Mariabeeld, maar ook echte kunstwerken … We geraken er niet op uitgekeken. Tot de gids vraagt: “Welk kunstwerk zouden jullie willen ‘kopen’ in ruil voor jullie lievelingsspeelgoed?” Dat blijkt een moeilijkere vraag. Mijn metekindje van zes houdt haar lippen stijf op elkaar. Tot het eruit komt: “Ik houd mijn lievelingsspeelgoed liever bij.” We kijken binnen in de wereld van een Afrikaanse dorpeling die iconische Westerse kunst koopt (ook uit de eigen collectie van het S.M.A.K.) voor een aantal kokosnoten of antilopenbotten.
In een volgende zaal worden we dan weer aangetrokken door een zee van blauwe glitters die elegant over de vloer werden gestrooid, met een heel poëtisch effect. Het is een werk van Ann Veronica Janssens. En dan is het tijd voor een beetje beweging. De gids vraagt tien mensen om als een puzzel in elkaar te gaan staan. Op haar teken moeten we ‘ontploffen’ en in onze houding blijven staan. Daarna gaan we aan de slag met gekleurd papier dat we in tien stukken scheuren. Met die stukken maken we dan een compositie: raketten, hondjes, vlinders, minilandschapstaferelen …: alles passeert de revue.
Echte kunstenaars
Na de lunch gaan we zelf aan de slag. Een groep gaat aan het werk met doordruktechnieken, een andere met een echte drukpers. En de resultaten mogen gezien worden!
Het einde van de dag is er veel te snel, maar gelukkig wacht de kinderen nog een extra fijne activiteit: zij mogen – zonder (groot)ouders – de reizende tentoonstelling Verboden boven de 18 bezoeken. Bekende actuele kunstenaars van over de hele wereld maakten litho’s (steendrukken) voor de tentoonstelling, die ondertussen aan haar elfde editie toe is. In de loop van de jaren werkten ook zestien Belgische kunstenaars mee aan dit project. Wie wil en mag, kan een heus kunstwerk kopen. We blijven als volwassenen vol spanning achter, want een kunstwerk kiezen is niet zo evident … Gelukkig worden de kinderen bij hun aankoop begeleid door een museummedewerker. Maar de naam van de kunstenaar komen ze pas te weten als hun aankoop wordt geleverd. Spannend!
Ook benieuwd? Op zondag 29 september mogen nieuwsgierige volwassenen tussen 17 en 18 uur ook een kijkje nemen in de tentoonstelling.
___
De Collectie (I): Highlights for a Future loopt nog t.e.m. 29 september 2019. Hier vind je meer info.
Met je Davidsfonds Cultuurkaart krijg je 3 euro korting op een toegangsticket voor maximaal twee personen per Cultuurkaart.
Davidsfonds Academie organiseert geregeld familiedagen:
- Op zondag 20 oktober vertelt meesterverteller Marc Erkens het verhaal van componist Hector Berlioz, die voor de liefde van zijn leven zijn Symphonie fantastique componeerde. Acteur Bert Verbeke kruipt in de huid van Hector en brengt samen met het Antwerp Symphony Orchestra zijn verhaal. Schrijf nu in voor de familiedag in Concertgebouw Brugge.
- In hetpaleis is Davidsfonds Academie erbij voor as long as we are playing, een samenwerking tussen kabinet k en hetpaleis. Het vertrekpunt voor die voorstelling vormt de aanstekelijkheid van het spel: spel als een onuitputtelijke bron van impulsen. Spel als de plaats van plezier en harmonie, maar ook van conflict en macht. Spel als spiegel van onze mogelijkheden, van onze natuur, van ons samenleven. Professionele dansers en jonge kinderen bewegen op muziek die door kinderen wordt uitgevoerd. Voor de voorstelling neemt het productieteam je mee in het creatieproces. Samen ontdekken en bewegen staat voorop: zo ervaar je aan den lijve het spelplezier! Schrijf nu in voor de familiedag op zondag 3 november 2019.
