Voor jou getest: Adriaen Brouwer in het MOU in Oudenaarde
Wie houdt van kunst en cultuur kan er de komende jaren niet omheen, de Vlaamse Meesters vind je terug in heel wat expo’s over heel Vlaanderen. Collega Barbara Struys trok naar de expo rond Adriaen Brouwer in het MOU in Oudenaarde, mét de hele familie. Is dat wat, zo’n Vlaamse Meester voor families?
Tekst: Barbara Struys
Cultuurbeestjes, zo zou je onze familie kunnen noemen. Wij houden van cultuuruitstapjes, sowieso. Hoewel we elke week wel samen iets zouden willen beleven, lukt het ons zo’n drie à vier keer per jaar om samen naar een voorstelling of museum te trekken. Toen ik mijn dochters Kato (8 jaar) en Flora (6 jaar) vroeg of ze een familieparcours in een museum wilden uittesten voor mama’s werk, was het antwoord meteen volmondig JA. Oma en opa wilden ook mee, want de expo over Adriaan Brouwer had hun aandacht al getrokken. Hoewel Oudenaarde best ver is – we waren toch algauw anderhalf uur onderweg – trokken we erop uit op de warmste oktoberdag ooit om ons te laten verrassen door een unieke tentoonstelling met bruiklenen van over heel de wereld.
Eerst en vooral: Oudenaarde is een mooi en aangenaam stadje. De expo vind je terug in het stadsmuseum MOU, dat zijn intrek heeft genomen in het oude gotische stadhuis van de stad. Dat vonden de kinderen al de max. Zo’n gebouw spreekt tot de verbeelding!
We werden ontvangen door een heel vriendelijke onthaalmedewerkster die haar tijd nam om aan de kinderen uit te leggen hoe het familieparcours in elkaar stak. Top, het was een echte speurtocht, met M(o)us(e)ketiers! Gewapend met een ultraviolet zaklampje en ons boekje met opdrachten, trokken we de expo in.
De belevingsruimte aan het begin was meteen een prima start voor klein én groot. Gigantische projecties van werken van Brouwer geven een korte intro van een vijftal minuten. Ideaal om in de sfeer te komen en boeiend, zélfs voor opgewonden kinderen die willen gaan speuren.
Daarna hielp het opdrachtenboekje ons op weg. De opdrachten zijn duidelijk, afwisselend én spannend. Ook goed: niet te veel tekst, niet te weinig tekst, zodat mama de speurders makkelijk kon begeleiden en zelf ook nog eens kon rondkijken. Het speuren met het ultraviolet licht naar de verborgen boodschappen, zorgde voor de nodige actie. Kato en Flora vonden de opdrachten heel leuk: tekenen, stickers plakken, zoeken op de schilderijen, een quiz en een puzzel op de touch screens in de zaal. De duurtijd kwam ook goed uit: oma en opa ontdekten de expo met de audiogids en waren ongeveer gelijktijdig met ons klaar. Wat ik als mama fijn vond, was dat de opdrachten de kinderen echt deden kijken naar de kunstwerken én hen iets leerden over Adriaen Brouwer en wat zijn werk bijzonder maakt. Het was dus niet alleen leuk, maar ook inhoudelijk best sterk.
Kers op de taart was het fotohoekje aan het eind van de speurtocht. We konden plaatsnemen in een schilderij van Brouwer, naast de schilder zelf. En we konden ons verkleden! Bonus: ook voor de volwassenen waren er verkleedspullen. De fotomachine die er stond, werkte (wat bij veel van dat soort snufjes al eens durft te falen) en we konden de foto’s meteen afgeprint meenemen en/of laten mailen. Ik laat jullie oordelen of dat leuk was.
Voor onze speurders wachtte er bij terugkeer naar het onthaal ook nog een beloning. Ik verklap niet wat, maar het bleef in het thema en de meisjes waren er blij mee.
Bij een testbezoek, hoort een evaluatie, dus vroeg ik Kato en Flora naar hun beleving van het museum en de expo. De meningen waren niet verdeeld.
Wat vonden we leuk:
- Je mocht veel dingen ‘doen’
- Het was een speurtocht en daar houden wij van
- De lampjes zelf mogen gebruiken en de geheime boodschappen ontdekken
- De kinderaudiogids met verhalen
De punten van onze kritische jury: 10,5/10 voor Kato en 20/10 voor Flora. Ook oma en opa waren erg tevreden.
Wat vond ik zelf? Fijn om te ervaren dat het mogelijk is om kunst in een museum te beleven mét kinderen. Ze hebben echt naar de schilderijen gekeken, zonder zich een seconde te vervelen. Bonus is dat we het samen konden beleven met de verschillende generaties in onze families. Hoewel we apart door de tentoonstelling gegaan zijn, elk op onze eigen manier, hebben we veel om samen op terug te blikken. Het personeel was erg vriendelijk en had oog voor de noden van een mama met twee opgewonden speurders. Ik zou het dus zeker aanraden voor families.
Geen minpunten? Eentje misschien: de ruimtes zijn vrij klein en er waren ook gegidste rondleidingen bezig. Dat was geen goede combinatie en jammer dat de gidsen minder familievriendelijk ingesteld waren dan de rest van het personeel.
En Adriaen Brouwer, is die de moeite om te leren kennen? ABSOLUUT! Ik heb een heel diverse kunstenaar ontdekt, die emoties van het doek kon laten spatten. Rubens was fan van Brouwer, wij ook!
O ja, niet vergeten, met je Davidsfonds Cultuurkaart geniet je van het reductietarief op de toegang van het MOU. Heb je nog geen Cultuurkaart? Ontdek de voordelen en hoe je er eentje op de kop tikt hier.
Zelf naar de tentoonstelling Adriaen Brouwer, meester van emoties? Alle praktische info vind je hier.
Nog enkele tips:
- Ga je naar de expo met kinderen die houden van verhalen? Neem dan zeker voor hen ook een audiogids, er zijn bij een aantal schilderijen immers audiofragmenten voor kinderen waarin Adriaen Brouwer vertelt over zijn leven en zijn werk. Mijn kleine speurders vonden dit een boeiende aanvulling bij de speurtocht.
- Met iets oudere kinderen op stap? Laat hen zich amuseren op de twee touch screens in de zaal. Die bevatten heel wat info over de kunstwerken en het achterliggende verhaal op een heel toegankelijke manier gebracht. Kato (8 jaar) had er gerust nog een uur bij kunnen doorbrengen.
De touch screens waren een meerwaarde voor jong en oud - Op zoek naar een restaurantje om te combineren met je museumbezoek? Wij versterkten onze inwendige mens op het terras van Brasserie Le Rubin met zicht op het museum: vriendelijk personeel, lekker eten en een kindermenu dat uit meer dan alleen de obligate kippennuggets met frietjes bestaat. Een aanrader voor families!
