Over De koloniale erfenis en de woke-beweging. Waarover moet het vandaag gaan?

25 mei 2020: George Floyd, een zwarte man uit Minneapolis, stikt onder de knie van een blanke politie-officier. Hij was aangehouden omdat hij een vals biljet van 20 dollar zou gebruikt hebben. De straatprotesten tegen de brutale moord, zoals de Amerikaanse justitie zijn dood zou benoemen, overspoelen snel de Verenigde Staten en ver daarbuiten. ‘Black Lives Matter’ wordt de overkoepelende slogan van de protestbeweging. In de marge van de protesten valt voor het eerst de term ‘woke’: wie nu meedoet is ‘wakker’, behoort tot diegenen die zich (eindelijk) bewust zijn van het structurele racisme en de ongelijkheid, het onrecht waarmee zwarte mensen in de Westerse wereld voortdurend te kampen hebben, zo stellen de actievoerders.

Maar ‘woke‘ blijkt meer dan waakzaamheid tegen racisme en politiegeweld. Het gaat om ongelijkheid in het algemeen, en vertaalt zich hier bij ons ook in hevige reacties tegen ons eigen (pre-)koloniale verleden met zijn uitwassen. Het protest leidt zelfs tot de oprichting van de parlementaire ‘Congocommissie’.  De ‘oude witte heteroseksuele man’ krijgt zware klappen want volgens sommige actievoerders ‘per definitie racistisch’. De ‘cancel-culture’ tegen kritische stemmen dreigt de beweging stilaan te ontsporen. Peter Verlinden breekt een lans voor de open dialoog, voor een meer accurate historiografie van de koloniale erfenis, met aandacht voor het standpunt van alle betrokkenen. Het gezamenlijke verhaal telt en moet leiden tot verbinding in onze samenleving, over de grenzen en de culturen heen.

(c) Cartoon by British caricaturist 'Francis Carruthers Gould' depicting King Leopold 2, and Congo Free State

I.s.m. Davidsfonds regio Aalst